Terug in Nederland!
Door: Jeroen Scheltema
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
21 Juli 2015 | Argentinië, Avellaneda
Ja mensen, ik ben terug!
Dat betekend voorlopig geen verslagen meer...
Maar ik zou dit jaar afsluiten met een mooi verslag.
De laatste dag in Argentinië was vooral pakken en meten.
Ben wel 4 keer naar de apotheek geweest om m'n koffer te wegen.
Dat is namelijk de enige plek met een weegschaal.
Van 32 naar 25 kilo was het laagste wat ik er van kon maken.
Ik mocht maar 23 kilo mee maar goed omdat dat echt onmogelijk leek koos ik er maar voor om bij te betalen.
De koffer was dus gepakt, en toen het fotoboek ook af was kon ik eindelijk stil zitten. En tja dan komt het besef wel...
Voor lunch hadden we mijn lievelingseten (empanandas).
En ook voor avond eten.... dus mijn buik deed er pijn van.
Maar goed dat waren natuurlijk ook de zenuwen.
Na het avond eten heb ik mijn fotoboek cadeau gedaan en zij mij de huissleutel. Een super mooi gebaar!
Na de cadeautjes zijn we naar het bus station gegaan.
Waar ook al mijn vrienden, opa en oma, mijn tante, en alle AFS vrijwilligers waren om me uit te zwaaien.
Een moeilijk moment maar het was fijn dat ze er allemaal waren.
Om 22:00 ging de bus naar Buenos Aires. We zaten er net een half uur in toen de telefoon van een Duits meisje ging. Jeroen voor jou! En ik kreeg de telefoon in mijn handen gedrukt. Jeroen! Jeroen! Jeroen! Je portemonnee!!! van de andere kant hoorde ik Bianca zeggen dat ik mijn portemonnee was vergeten in Avellaneda. Maar een meisje uit Italië had hem dus het moest goedkomen.
Of dat hoopte ik tenminste want ik moest dus bij betalen voor mijn koffer en dat zat in mijn portemonnee. Maar ik kon er van uit de bus niet veel meer aan veranderen dus probeerde ik maar wat slaap te pakken.
En dat was gelukt! ongeveer 09:30 werd ik wakker en 10:00 kwamen we aan in Buenos Aires. Daar zag ik al één ander Nederlands meisjes dus we hebben meteen ervaringen en verhalen uitgewisseld (op z'n Spaans natuurlijk). We moesten toch wachten tot dat alle Italianen compleet waren. Daar zouden wij namelijk samen mee naar het hotel gaan... eind van de middag waren we allemaal compleet.
Ik denk ongeveer 25 Italianen en 3 Nederlanders. Het hotel was prima en de groep best gezellig.
Al was het maar voor even want de dag daarna moesten we al naar het vliegveld. De koffers werden gewogen, en inderdaad de vrouw achter de balie constateerde dat de koffer te zwaar was maar zei dat ik gewoon door mocht lopen. Ook bij de douane poortjes ging het erg makkelijk, mijn riem en alles mocht ik gewoon omhouden.
...In tegenstelling tot in Londen.
Na heel veel uren vliegen moest ik opschieten voor mijn volgende vliegtuig. Maar naast dat het super druk was werd mijn tas ook nog eens er uitgehaald. Ik had een klein flesje alcohol in mijn schoen gedaan zodat ie niet zou breken, en tja toen ik die schoen in mijn tas deed was ik dat flesje allang vergeten.
Helaas! Want ondanks ik het op het rennen had gezet met een mega zware tas heb ik het vliegtuig toch gemist. Dus ik ben op zoek gegaan naar een nieuwe ticket. Daar moest ik wel 3 keer voor naar het andere kant van het vliegveld lopen met die hele zware tas.
Maar ik had de ticket! En gelukkig ook nog iemand gevonden met internet dus kon ik Nederland even op de hoogte houden...
Maar na zolang wachten op een vliegveld was de opluchting om thuis te zijn ook super groot! De hele avond was ik aan het woord.
Wel heel moeilijk om Nederlands te praten maar het gaat nu al weer veel beter. Ook de jetlag is nog even lastig.
Het voelt als of ik een uitwisselingstudent ben in mijn eigen land.
Maar het went wel snel dus als ik straks iedereen weer heb gezien zou het weer het normale leven zijn....
Super jammer natuurlijk dat het over is! Ik ga mijn familie en vrienden en het schrijven erg missen. Vooral die leuke reacties maakte me iedere week weer erg blij.
Bedankt voor het lezen! En tot het volgende avontuur.
Dat betekend voorlopig geen verslagen meer...
Maar ik zou dit jaar afsluiten met een mooi verslag.
De laatste dag in Argentinië was vooral pakken en meten.
Ben wel 4 keer naar de apotheek geweest om m'n koffer te wegen.
Dat is namelijk de enige plek met een weegschaal.
Van 32 naar 25 kilo was het laagste wat ik er van kon maken.
Ik mocht maar 23 kilo mee maar goed omdat dat echt onmogelijk leek koos ik er maar voor om bij te betalen.
De koffer was dus gepakt, en toen het fotoboek ook af was kon ik eindelijk stil zitten. En tja dan komt het besef wel...
Voor lunch hadden we mijn lievelingseten (empanandas).
En ook voor avond eten.... dus mijn buik deed er pijn van.
Maar goed dat waren natuurlijk ook de zenuwen.
Na het avond eten heb ik mijn fotoboek cadeau gedaan en zij mij de huissleutel. Een super mooi gebaar!
Na de cadeautjes zijn we naar het bus station gegaan.
Waar ook al mijn vrienden, opa en oma, mijn tante, en alle AFS vrijwilligers waren om me uit te zwaaien.
Een moeilijk moment maar het was fijn dat ze er allemaal waren.
Om 22:00 ging de bus naar Buenos Aires. We zaten er net een half uur in toen de telefoon van een Duits meisje ging. Jeroen voor jou! En ik kreeg de telefoon in mijn handen gedrukt. Jeroen! Jeroen! Jeroen! Je portemonnee!!! van de andere kant hoorde ik Bianca zeggen dat ik mijn portemonnee was vergeten in Avellaneda. Maar een meisje uit Italië had hem dus het moest goedkomen.
Of dat hoopte ik tenminste want ik moest dus bij betalen voor mijn koffer en dat zat in mijn portemonnee. Maar ik kon er van uit de bus niet veel meer aan veranderen dus probeerde ik maar wat slaap te pakken.
En dat was gelukt! ongeveer 09:30 werd ik wakker en 10:00 kwamen we aan in Buenos Aires. Daar zag ik al één ander Nederlands meisjes dus we hebben meteen ervaringen en verhalen uitgewisseld (op z'n Spaans natuurlijk). We moesten toch wachten tot dat alle Italianen compleet waren. Daar zouden wij namelijk samen mee naar het hotel gaan... eind van de middag waren we allemaal compleet.
Ik denk ongeveer 25 Italianen en 3 Nederlanders. Het hotel was prima en de groep best gezellig.
Al was het maar voor even want de dag daarna moesten we al naar het vliegveld. De koffers werden gewogen, en inderdaad de vrouw achter de balie constateerde dat de koffer te zwaar was maar zei dat ik gewoon door mocht lopen. Ook bij de douane poortjes ging het erg makkelijk, mijn riem en alles mocht ik gewoon omhouden.
...In tegenstelling tot in Londen.
Na heel veel uren vliegen moest ik opschieten voor mijn volgende vliegtuig. Maar naast dat het super druk was werd mijn tas ook nog eens er uitgehaald. Ik had een klein flesje alcohol in mijn schoen gedaan zodat ie niet zou breken, en tja toen ik die schoen in mijn tas deed was ik dat flesje allang vergeten.
Helaas! Want ondanks ik het op het rennen had gezet met een mega zware tas heb ik het vliegtuig toch gemist. Dus ik ben op zoek gegaan naar een nieuwe ticket. Daar moest ik wel 3 keer voor naar het andere kant van het vliegveld lopen met die hele zware tas.
Maar ik had de ticket! En gelukkig ook nog iemand gevonden met internet dus kon ik Nederland even op de hoogte houden...
Maar na zolang wachten op een vliegveld was de opluchting om thuis te zijn ook super groot! De hele avond was ik aan het woord.
Wel heel moeilijk om Nederlands te praten maar het gaat nu al weer veel beter. Ook de jetlag is nog even lastig.
Het voelt als of ik een uitwisselingstudent ben in mijn eigen land.
Maar het went wel snel dus als ik straks iedereen weer heb gezien zou het weer het normale leven zijn....
Super jammer natuurlijk dat het over is! Ik ga mijn familie en vrienden en het schrijven erg missen. Vooral die leuke reacties maakte me iedere week weer erg blij.
Bedankt voor het lezen! En tot het volgende avontuur.
-
21 Juli 2015 - 21:42
Mam:
Lieve Jeroen,
Wat ben ik blij dat je er weer bent! Zoals altijd vrolijk en optimistisch. Langer en zelfstandiger! Ik heb genoten van je verhalen en kijk uit naar jouw nieuwe avonturen!
Liefs,
Mam -
22 Juli 2015 - 07:01
Mam:
Jouw dagboek is 13194 keer bekeken! En nog veel vaker over gepraat! -
22 Juli 2015 - 14:14
Sonja:
Hi Jeroen,
Wat gezellig dat je er weer bent en we willen straks in Ermelo natuurlijk graag je verhalen horen!
En wat leuk dat je nu alweer uitkijkt naar nieuwe avonturen. Met jou valt altijd wat te beleven; wie weet wat het leven je allemaal nog voor mooie avonturen gaat brengen.
Tot snel,
Sonja
-
03 Augustus 2015 - 21:23
Marja:
We zijn op vakantie geweest dus lees je verslag nu pas, mooi verhaal Jeroen. Mooie ervaring maar ook blij dat je weer terug bent, ook al zien we elkaar maar een paar keer per jaar. Houdt het Spaans bij. Ik heb er twee jaar les in gehad, en vind het een fantastische taal. Maar nog meer houd je herinneringen aan je avontuur vast, maar volgens mij is dat niet zo moeilijk. Mooi gebaar van je gastgezin, om je de sleutel te geven. Fijne vakantie samen! -
15 Augustus 2015 - 20:27
Rina:
We zijn net terug van ruim drie weken Kroatiè vakantie. Ohhhh wat was het leuk om je verhalen te mogen lezen en wat een levenservaring heb je opgedaan. Dat nemen ze je nooit meer af. Ik geloof dat het wennen voor je is. Laat het allemaal nog eens de revue en hopelijk zie of hoor ik je verhalen binnenkort.
Groetjes de Boomsmaatjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
