Buenos Aires

Maandag avond was het eindelijk zover, op naar Buenos Aires.
Hele families kwamen om hun kind uit te zwaaien (zo ook de mijne).
Ik was ingedeeld in de kleine oncomfortabele bus maar omdat het met allemaal leuke mensen was maakt dat niet heel veel uit. Na dat alle koffers in de bus waren geladen kon de 12 uur durende reis beginnen… Al na 10 minuutjes werd de eerste film gestart, die ik tot mijn grootste verbazing makkelijk kon volgen ondanks dat het op zijn Spaans was. Actie films zijn nooit heel moeilijk om te volgen maar dit was toch een klein geluksmomentje. Verder heb ik veel geslapen en kwamen we na lang rijden eindelijk aan in de dierentuin van Buenos Aires. Niet heel bijzonder, en niet heel typisch Argentijns maar op zich best leuk!

Na de diere tuin zijn we naar een museum en de slaap plaats gegaan.
Dat is oud school gebouw met slaapkamers en douches wat ongeveer 2,5 uur reiden is van af de stad Buenos Aires. Een mooi moment om slaap in te halen want de dagen in Buenos Aires beginnen erg vroeg. Eten doen we in de lunch zaal, en voor dat je daar in kan moeten jongens en meisjes in reien apart staan om eerst de jongens naar hun tafel te laten gaan en dan de meisjes.
Een cultureel geval wat ik niet snap… apart slapen begrijp ik natuurlijk maar apart eten..?
Het is volgens mij niet zo het geval dat tijdens het eten een jonge in 1 keer zijn broek naar beneden trekt. Toch?

In de avond worden er spelletjes gespeeld en is het erg gezellig.
Ik heb heel veel gezien, veel gedaan en veel over de Argentijnse cultuur en geschiedenis geleerd. Veel te vertellen dus!

Dag 1: zijn we dus naar de dierentuin en een museum geweest.

Dag 2: hebben we een planetaria bezocht. Begreep er niet heel vee van. maar het was een film wat deed lijken alsof je in de ruimte was. Best indrukwekkend, maar die stoelen waren erg rustgevend dus volgens mij heb ik niet alles van de film gezien haha.
Na het planetaria hadden we lunch in een all you can eat Argentijns restaurant. En aangezien het ontbijt bestaat uit 3 mini sneetjes stokbrood is de lunch een geschenk uit de hemel!
Wanneer onze buiken rond waren gingen het programma door met een “city-tour” een city-tour waar mijn verwachtingen iets te hoog van lagen. Het was in de gewone bus die ons bracht van de ene plaats naar de ander. We hebben met de “city-tour” een begraafplaats voor belangrijke en beroemde Argentijnse personen bezocht. De begraaf plaatsen hier zijn heel anders dan in Nederland. Alleen arme mensen worden onder de grond begraven. Hier krijgt iedereen een eigen gebouwtje/kerkje. De belangrijke mensen hadden allemaal beelden en mooie gebouwen dat is wel mooi om te zien, maar toch schrik je je wel helemaal kapot als je in eens een kist ziet liggen.

Een andere stop die we hebben gemaakt met de “city-tour” was bij de kerk waar de huidige paus heeft gewerkt. De kerk had een vloer van mozaïek die 100 jaar geleden met de hand is aangelegd.
Daarna zijn we naar een stadion van de voetbal club “River” gegaan als je River fan bent is dat misschien leuk maar voor mij en alle andere niet River fans niet erg bijzonder. Of naja niet bijzonder…
Begrijp dat natuurlijk niet verkeerd het verschil met de Nederlandse stadions is gigantisch! Het is een heel oud stadion met houten bankjes. Maar als San Lorenzo fan kan ik natuurlijk niet zeggen dat ik dat leuk vond.

Dag 3: bezochten we een economisch congres, hadden we lunch in het zelfde restaurant en bezochten we de 2e kamer van Argentinië (beste manier om het te omschrijven) niet heel bijzonder om over te vertellen.
Later in de middag kwam het onderdeel waar ik me op verheugde, de kunstwijk, of hoe Argentijnen het omschrijven de Boca buurt…
Boca is een andere Argentijnse voetbal club. Dat de kunstwijk naar Boca vernoemd was wist ik niet en daar kwam ik ook iets te laat achter…
Op het programma stond om na de kunstwijk, het Boca stadion te bezoeken. Mijn vader zij tegen mij: Jeroen neem je San Lorenzo shirt mee en neem er een foto mee als je in het stadion bent. In de morgen had ik dus mijn San Lorenzo shirt aangetrokken met daar over een vest.
Je voelt het dus al aankomen Jeroen Scheltema loopt met rond de 30˚ in een warm vest. Aangezien de kunstwijk niet de veiligste wijk is…
Niet alleen de hitten zat me tegen, ook mijn buik werkte niet helemaal mee. Ik had erge buikpijn en ik heb me laten zeggen dat dat aan het eten lag. Aangezien de helft van de groep buik pijn had en 4 meisjes naar het ziekenhuis zijn gegaan.Maar ondanks dat ik daar als een bang konijn met een rood hoofd en een pijnlijke buik liep heb ik toch genoten van de gekleurde huizen en de typische Argentijnse mensen.
Na de Boca buurt zijn we naar het stadion zelf gegaan.
Aangezien je in een San Lorenzo shirt het stadion uitgezet kan worden en ik heel graag de foto wou nemen. Voelde het als of ik een terroristische aanslag ging plegen. Met mijn trui smokkelde ik het shirt naar binnen en heb met de enige andere San Lorenzo fan uit Avellaneda heel snel en stiekem een foto genomen. Maar verder was dit stadion niet heel bijzonder en aangezien mijn buikpijn steeds erger werd was ik blij dat we naar de slaap plaats gingen. Waar ik meteen in me bed in begaan want na 2,5 uur in een hobbelige bus was de pijn echt verschrikkelijk.

Dag 4: werd ik gelukkig wakker met iets minder pijn en heb ik me tas gepakt want na vandaag zouden we terug reizen naar Avellaneda. Dus hup koffers in de bus en op naar ons laatste dagje in Buenos Aires. Als eerste bezochten we het gebouw waar de president werkt. Erg mooi van buiten en van binnen! Daarna met de trein, wat voor sommige leerlingen echt speciaal was, naar een revier gereden om daar een hele saaie bood tocht te maken. Daarna over een typisch Argentijnse markt gelopen (wat ik wel heel leuk vond) en daarna door naar het grootse winkelcentrum van Argentinië met de hoogste Europese prijzen. Na dat we daar hadden gegeten kon de lange terug weg beginnen.

Thuis was weer een even warm als welkom als altijd maar dit keer toch nog iets bijzonderder!
Een nieuwe hond stond me thuis op te wachten. Een Franse buldog, een lekker mollig klein hondje met als schattigheidsvactor 100% wat het opvoeden erg moeilijk maakt haha.


Buenos Aires was dus super maar in Avellaneda heb ik het ook goed!